Bahar Eksiği Şiiri - Şenay Ekin

bahar eksiğiydi içimde tamamlanan
her sabah düşmesi güneşin yastığa
yeni bahçeler girmesiydi düşüme
gözüm aralanır şarkılar tırmanırdı kulağıma

gün bildiğim gibi değildi
biz ise baş dönmesi
öğle rehavetiydik bazen
aldanmıyorduk bu hale
patlardı fırtına zamanı geldiğinde
asiliğimizin sularında serüvendik
söylemesek de gizliden bunu severdik

yorgun düştüğümde yaşamdan
ferahlıktı yüzüyle buluşmak
cebimde orman gülüşü
ve yaz ikindisiydi
ıslak bahçe öpüşü

sanki resimdik
yalan yok bu anlattıklarımda
acaba diyorum
biraz kendimize mi söylerdik

inançsızlığıydı ibadete dönüşen
her sabah secde etmesi aşka
yeni ırmaklar girmesiydi düşüne
güzel çocukların isimleriydi
o çok sevdiğim ağzında

göğüste sıkışma
sıklıkla bir hafiflik
yılın nisan haliydik
kış akşamı bazen
hüznü seçerdik zamanla
yeni şiirler yazmak için
kavuşmak için en çok da

kuşatmıştık birbirimizi
ele geçmişti cepheler
yağmalanan esir düşen yine bizdik
ikimizin ülkesinde toktu tüm çocuklar
herkesin yolundaydı işleri
ve başları ağrımıyordu kadınların geceleri

şimdi zamanı tersinden yaşıyoruz
uyurken ben uyanıyor
adımlıyor sokağı
binmeden trene yakıyor hiç sevmediğim sigarayı
ihtimal düşünmüyor da bunları
atlantiği kulaçlarken gözlerim
pişmanlığım fısıldıyor
unutmakta seni haklı