Bahar Dalına Küsmüş

GÜL DALINA KÜSMÜŞ
Bedrettin KELEŞTİMUR
Nerde o eski baharlar, paharlar
İçimdeki yangına ses vermiyor
Birlikte nefeslenirdi seherler
Gül dalına küsmüş neşe vermiyor

BAHAR DALINDA DONDU...
Nisan ayı; kara, tipiye döndü
Çiçek açtı, bahar dalında dondu
Gün değişti, arı yabana kondu
Gönle çoraklık çökmüş, yaş vermiyor

ELLERİM DUADA
Hayallerim için ellerim dua da
Ümitlerim kök salsın geleceğe
Ülkülerim bir gün ersin murada
Dillerde şölen var, kutlu heceye...

GÖK MAVİSİ SERİNLİĞİNDE
Yeşil kilim gibi uzanır, baktım,
Anadolu; bozkır yolunda bahtım
Hülyalarım birbirine karışır
Gök mavisi serinliğinde ahdim

BESTEKÂR DOĞAN SEVER'E İTHAF
Geleceğe at koşturan bir nefer
Söyleyin dostlar, bu ne kutlu sefer
“Notaların kanatlarında Elazığ”
Güftelere nağmedir; Doğan Sever

Şiirin çelengidir, her bir beste
Gönüllerin ahengidir, o seste
Notalara hayat veren nefeste
Dizelerin rengidir, Doğan Sever

DOĞDUĞUM ŞEHİR
Doğduğum şehir, yüreğimde hep sen
Zamana kürek çeken kimsesizim…
Gözlerin ilk ışıklarında, ufkun;
Ufkuna baktıkça, adımlar büyür
Adımlar, bir koca sevdaya yürür
Nazarlarımda, nakışında hep sen
Bir hilal gibi, Harput semasından
Ovaya düşen ışık dantelisin…
Hazar Baba’da, kıyamda düşlerim;
Yıkanır Hazar’ın, mavi göğsünde…
Efsunkâr şehir, idealimsin sen
Gönül dünyamın, Fırat’ta kaynağı
Türkülerim Fuzuli diyarından;
Yar elinden aşk kâsesi sunulur…
Şairler sofrasına bağrın açar!

Fırçası gönül olanın tuvali;
Sevgi ilmeğinde boyar âlemi