Çıkmaz sokağın girişinde
iki katlı kıymık taştan yapılmış bir binaydı
havara taştan yapılan
duvarlarla çevrilmişti üç bir yanı
sırtını avlulu eve dayamıştı
avlulu evin tokmaklı işlemeli demir kapısı
çıkmaz sokağa açılırdı
ne garip bir yolculuktu
bir sokağın, başka bir sokağa çıkmaması
belli ki ne sevgiler yaşanmıştı burada
çıkmayan dar sokakların geniş sevgilere
açılması bu yüzdendi
çocuk sesleri yankılanırdı o dar çıkmazda
bahar çıkmazı derlerdi adına
baharın cıvıltılarını hissettirirdi
bir sır gibi kaplardı içimizi
tağa denilen küçük kuş penceresinde
bir çift güvercin yeni yuvalarına yerleşirken
mavinin doyumsuz
güzelliğini taşırlardı çocuklara
güvercinlerle dost kediler
küçük bir ağaç altında uykuya dalar
güneşin sofrasından uzakta
hayalleriyle doyarlardı
taş yapılar kışın sıcak tutardı anıları
yazın serinliğinde salıverirdi
tendeki sevdaları
avludaki kadınlı kızlı sohbet
ikindi saatlerine taşınır
taş merdivenler birkaç basımla
avluya inmenin keyfini yaşatırdı
avluda yapılan ev ekmeğinin kokusu
taş evin duvarlarına kazınırdı
kendi halinde bir köşede yetişen nar ağacı
mutlu günleri saklardı özüne
güneşin sevgisini inci, inci dizerdi odalara
bir içtenlik vardı o yaşamda sade mutlu
bir aile gibiydi tüm yaşayanlar çıkmazda
ahşap sıcaklığı vururdu çatı gölgeliğinde
demlenen hayatlara
ne önemi var varsın çıkmasın yollar
her çıkmaz sokakta yağmurlar yıkasın
taş döşemeleri
kötülüklerden uzak sevgiye açılsın kapıları.
Kayıt Tarihi : 22.12.2020 12:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
