Gözyaşı diye hüzün yağıyor artık kirpiklerimin uçlarından.
Uçup gidiyordu her gün yarası yeni iyileşmiş bir kuş gibi düşlerim, avuçlarımdan.
Allı pullu kurduğum düşlerimdi oysa onlar.
Belki bir yere ait olma çabası, belki gerçeklerden kaçıp sığındığım acılardan tenha kalan bir liman.
Ama artık bitirdim tüm beklentilerimi.
Ben o gün sana dair bütün hayallerimi hüzün yamalı bir bohçaya koyup rotası meçhul olan bir trenin vagonuna iliştirdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!