Bahar Çarpması Şiiri - Tayfun Mutlu

Dizlerimin bağı çözülüyor,
Beynim karıncalanıyor,
Ellerim titriyor yine.
Bugünlerde akşamdan kalma olmalıydım aslında!
Hiç iyi gelmedi bu güneşli bahar sabahı
Bir şeyler oluyor
Tarifsiz bir duygu girdabı
Çekiyor beni içine olanca gücüyle.
Mangan oksit kızılı bir hınzırlık basıyor yüzümü
Önünü alamadığım bir delişmen kıpırtı var içimde!
Utanmayı, arlanmayı sereceğim galiba bir kenara.
Yoo yo! Yakışmıyor bana bu haller
Akşamdan kalma olmalıydım aslında.

Bir miskinlik!
Bir mahmurluk!
Bir rehavet!
Sana ne bahardan, sana ne aşktan!
Tek tek basarak arz-ı endam eden o ahudan sana ne!
Sana ne şu cinsi latifin saçları uçuşuyorsa.
Ne olmuş fettan bakışlı bir dilberle gözgöze geldiysen.
Bu aylarda kan daha hızlı akarmış damarda
Gövdelerine su yürürmüş bitkilerin baharda
Tohum toprak altında
Güneşi kıskanır çatlarmış hasetinden
Akşamdan kalma olmalıydım aslında.

Tembel tembel oturmalı,
Kös kös bakmalıydım,
Gelip geçen insanlara
Parmağımın ucunu bile kıpırdatmadan.
Caddeler, parklar, meydanlar cıvıl cıvıl
Hayat fışkırıyor her yandan
Havada hafif bir İstanbul kokusu var
İyi de bana ne olmalıydı bunlardan.
Uyuz bir atalet, bezgin bir uyuşukluk içinde olmalıydım
Yataktan çıkmamalı
Gerinmeye bile üşenmeliydim.
Kafam kazan gibi olmalıydı.

Olmadı! Yapamadım!
Yapıştı yakama bir kez yaşama sevinci
Bu baharda yapamadım işte!
Bir gece içip ertesi günü bedbin geçirmek değil
Kış boyunca içip, baharı sarhoş geçirmeliydim ben
Bu baharda yapamadım işte!
Akşamdan kalma olmalıydım aslında

Tayfun Mutlu