BAHAR BÜLBÜLÜ
Bir bahar bülbülü vardı,
Bahçelerde ötüşen,
Türküleriyle hep şen,
Bozkorları Gülşen
Gibi yeşeren,
Bir bahar bülbülü vardı.
Kıskanırdı saksağanlar,
Fıtratının neticesi,
Zira bülbül sesi,
Öldürürdü ye’si,
Getirdiler kafesi,
Kıskanırdı saksağanlar.
Bülbül şakıdı durmadı,
Hem daha gür sesle,
İçindeki bir hisle,
Cedelleşti yeisle,
“Susmam” dedi asla!
Bülbül şakıdı durmadı.
Susturamadılar bülbülü,
Günlerden bir gündü,
Saksağan çılgına döndü,
Kendini taşlara gömdü,
Susturamadılar bülbülü.
Bülbül uçtu kafesten,
Gitti bir güle kondu,
Zemzem ile yundu,
Bir de sela okundu,
Gül Bahçesi’ne gömüldü,
Bülbül uçtu kafesten.
Fatiha okudu bülbüle,
Binlerce bülbüller,
Ellerinde sümbüller,
Kabrine geldiler,
Ve günahsız diller,
Fatiha okudu bülbüle.
Kayıt Tarihi : 20.12.2006 12:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!