Bahar'a Mektup-9 Şiiri - Muhterem Taş 2

Vay ulan şu Hayata Bak!
Aynı devam ediyorum; Hiç değişen bir şey yok
Ne yapalım hayat mücadelesi
Off, Of neden çıkmıyor dost dediklerimin sesi
Hapsetmişler bülbülü mü bir kafese kapatmışlar
Dar geliyor bülbülü me onu hapseden kafesi

Bahar bizden yana değil çiçekler güller açmıyor
Bağımda ve bostanım da artık kuşlar hiç uçmuyor
Ne bileyim be arkadaş sende benden çok uzaksın
Şu garip cana saplandın
Deli gönlüme tuzaksın
Benden kaçıp gidiyorsun
Ellere yar olacaksın

Ama neyse ben yine de
Sana saygı duyuyorum
Sabah seninle uyanıp
Gece senle uyuyorum
Başkasını görmez gözüm
Tek seni yar sayıyorum

Ve bir gün sabah yanımda
Seni kollarım da bulsam
Yüzüne her bakışımda
Sana yeniden tav olsam
Sonra ellerini tutup, gözlerine dalsam birden
Senin masum aşkın ile geçsem candan, geçsem serden
Ve sana baharım desem
Sonra sımsıkı sarılsam
Elinden her tutuşumda
Sana yeniden vurulsam
Çünkü seni seviyorum
Öyle böyle değil ne çok
Senin olmadığın zaman
Sevdanın bir anlamı yok

Vay benim nazlı sevdiğim
Pamuk prensesim benim
Sen iste yeter ki gülüm
Yolunda ölürüm senin… (BAHAR’ım)