Bahar'a Mektup-4 Şiiri - Muhterem Taş 2

Ama yalnızlığında boğuluyor,
Ve her an geleceksin diye bekliyorum
Aslında hiç gelmeyeceksin biliyorum
Sen dünyanın en güzel Bahar’ısın
Sen gönlümün en uzağısın

Tomurcuklar açıyor ağaçlar da
Ve her yer mis gibi sen kokuyor
Bir daha gelir misin?
Uğrar mısın gönlüme?
İşte yüreğim bundan korkuyor

Ah be Bahar!
Nereden tanıdım seni
Nereden huzura erdim senle
Ben böyle iyiydim kışlarımla
Ah nasıl da viran oldum bakışlarınla

Sonra! Sen…
Bir pamuk misali ve bir gül gibi
Sayen de masmavi olmuştu
Görünüyordu en derin Okyanusun bile dibi
Kuşlar uçuşuyordu, bu senden
Dertlerim çekilmişti bedenden
Sebebi sendin, seninle huzura ermiştim
Yani ben seni nereden görmüştüm
“BAHAR!”