Bahar Şiiri - Erdal Alga

Ben baharı seviyordum
Yemyeşil gözleriyle bakardı
Yemyeşil gözlerine bakardım
Bir aşktı bizimkisi
Sıcacık ve yumuşacık.
 
Her bakışmamızda koşuşturan çocuklar
Mazideki aşklar toplamı
Bir de bombalı bir saldırı olurdu
Masum insanları da öldürürdüm yüreğimde
Koyunlar otlardı
Çocuklar oyuna devam
Çırıl bir çığlık yükselirdi içimden
Cinayatime katil,
Cinayetime kurbanım ben
Bu cinayet ise sadece benim değil.
 
Öykündüğüm şairler yankılanır kafamda
Hesapsızdır aşk ve zaman
Kitabım üstüne yemin ederim
Sevmelere küskün olup
Ürün vermeyen kıraç topraklar benzeri
Beceremem, gübreler umudu yarın bir yandan
Bir yandan ‘’kırkikindiler’’ düşer
Yeşillenir tekrar her yer
Yeşil, yeşil inadına yeşil
Gözlerin düşer aklıma
Aklım dağlanır
Kalbimse artık ne kadar Ferhat’tır;
Belli değil.
 
Ben baharı seviyordum
Yeni gülleri, yeni günleri
Kedilerin sevişmeleriyle geliyordu bahar
Ben külkedisini oynuyordum
Kül olup gidiyordu bahar
Yüreğimde har, ellerimde buhar.
 
Ben baharı seviyordum
Saçlarından tutuyordum
Bak arsız diyordum olmuyor
Baharsız olmuyor
Ben baharı seviyordum
Baharsa sevmiyordu beni
Üstelemenin alemi yok
Son yazıyordu filmde
Bir ilk var bir son
İkinci bahar dahi yok
Saçlarından tutuyordum
Saçların tutam tutam ellerimde, sarı
Betim benzim solmuş, sapsarı
Sarıdaysa yaşam yok.