Hâlâ tadı dilimdedir şu portakalın
-hani, birlikte soyduğumuz;
-hele kabuğundaki süt, emdiğimiz;
Sevdiğimiz tüm renkler de içinde.
Her bahar aynı çiçektir, açmasını umduğumuz
Zamanı nasıl da yedik o bağda,
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Kimse güldüremez yüzünü artık
Keçe olmuştur çehre
Kaşı çatılır
dili tutulur adamın
Yüreği tekler
gül kurusunu görünce
Bahçıvanın işine son verilmiştir
Bahçevanın işine son vermektense ogüzelim bahçe tekrar canlandırılsa idi .
Yüreğinize sağlık.Bahar gidince insan bahçelere bakmak istemiyor.
başarılı bir anlatım .Şiir özlemle güzellikle başlasada sonundaki acı insanın içini burkan türden emeğinize yüreğinize sağlık.Saygılarımla
tebrikler yüreğinize...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta