Hâlâ tadı dilimdedir şu portakalın
-hani, birlikte soyduğumuz;
-hele kabuğundaki süt, emdiğimiz;
Sevdiğimiz tüm renkler de içinde.
Her bahar aynı çiçektir, açmasını umduğumuz
Zamanı nasıl da yedik o bağda,
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Kimse güldüremez yüzünü artık
Keçe olmuştur çehre
Kaşı çatılır
dili tutulur adamın
Yüreği tekler
gül kurusunu görünce
Bahçıvanın işine son verilmiştir
Bahçevanın işine son vermektense ogüzelim bahçe tekrar canlandırılsa idi .
Yüreğinize sağlık.Bahar gidince insan bahçelere bakmak istemiyor.
başarılı bir anlatım .Şiir özlemle güzellikle başlasada sonundaki acı insanın içini burkan türden emeğinize yüreğinize sağlık.Saygılarımla
tebrikler yüreğinize...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta