Kendi rüzgarında savurulan, özlem!
Aşk defterine; imzasız notlar yazarken...
Titreyen bir kelebeğin uçuşuna takılıyor, yürek.
Yürek! Hüznü solurken...
Yarına dair olmayan hayaller kuruyorken;
Çalıyor kapısını, umut!
Mavi beyaz bulutların gülümsemesi ile;
Yeşilliklerin arasında, koşan bir çocuğun sevinci gibi!
Sessiz kelimelerle anlatıyor; kendini bahar, yüreğe....
Yürekse! şimdi umutla dost, baharı yaşıyor....
25.03.04
Sırma MersinKayıt Tarihi : 25.3.2004 13:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!