Oturarak bez gölgeliklerin dibine,
Tam olarak sayılabilir
Sert kahvenin köpük köpük baloncukları;
Zamanında çekip giderek
Bıraktığın bir sandalye ve fincanla...
***
Pencereden sızan rüzgarın
Çarpmasını işitiyor,
Yine Rüzgar bahanesi oluyor
Ürpertilerimin,
Yirmidört saat...
Anlaşılamaz değil artık değmeden
yıldızların uzaktan uzağa sevişmeleri.
***
Aynı yatakta yatmak iyi geliyordu,
Aynı şehirde yaşamak,
Aynı ülkede...
Oysa,
Şubatın kan donduran ölümleri
notalarıydı seviştiğimiz gecelerin...
Kışın,
Kristal gökyüzü çalabilirdi seni
sezdirmeden;
Ya da
Daha daha sana sokulmamın
Bahanesiydi belkide...
Ünal Doğan
Kayıt Tarihi : 10.12.2017 17:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!