Bahanesi Yok Rüzgarların Şiiri - Öznur E ...

Üzerimde dünya bir yük var
Taşırken sırtımda yaralar çıkmış farkında değilim
Ellerim, kollarım yara bere içinde
Parmağımın biri gangren olmuş
Ben yüreğime baktım
Daha tam nasır tutamadım dedi

İçimdeki acıya mı yanayım
Yoksa hiç bir zaman tam olamayan
duygularıma
Yarım kalanlara mı

Gittin benden
İçimde yaşlı bi kadın
Sanki sen öldün gibi ardından ağıtlar yakıyor
Bense kendi kendime konuşarak
Yüreğime senin gittiğini ikna etmeye çalışıyorum
Aklımda bir tek söylediğin söz
Ben mutlu olamam seni de edemem

Mutlu olmak isteyen kim
Omuzlarımdan şu yüklerin birazını alıyordun ya
O yeterdi bana

Ama anladım bahanesi yok rüzgarların
Yüzüme ayazın vurmuş
Tozlarını içime yutmuşum
Nefes alamaz olmuşum
Gözlerimi yummuşum
Yine de kaçan bir kaç toza
Ağlamışım