Bahaneler Üretirdim

Seni görebilmek için,
Sesini duyabilmek için,
Ne bahaneler üretirdim.
Senin bu durumumdan,
Haberin yoktu!

Şimdi bahanem kalmayıp,
Tükenip bitti.
Aslında, bir ömür,
Bahaneler üretirdim.
Vazgeçtim senden!

Kalbim ve beynim,
Senin için, çok savaştı be can!
Kalbimde ki aşkını gömmeliydim.
İkimiz içinde en hayırlısı buydu.

İnan ki senin aşkından,
Gitmek kolay olmadı.
Belki de ömrümce seni seveceğim.
Lâkin sen bilmeyeceksin.
Söylemeyi çok istedim.
Fakat seni kaybetmekten korktum.
Bir bilseydin eğer,
Senin için, Leyla gibi, olduğumu,
Çok üzülürdün.
Temiz, ak pak, kalbin dayanamazdı.

Seni iyi tanırım, sen üzemezdin beni!
İçimde bir his var!
Sende seviyorsun.
Sende diyemedin.
Bu yürek yangınını,
Söndürme vaktidir vakit.

Birazdan şafak sökecek!
İçimde sen, güneş gibi doğacaksın.
Ah sen ah!
Gözlerim seni görmez olsaydı da,
Yüreğim böyle amansızca kalmasaydı.

Şimdi yine bahaneler üretmem gerek.
Bu kez seni görmek için değil!
Sesini, duymak için değil!
Senden uzak kalmak için!

Biliyorum seni görmesem de,
Sesini duymasam da,
Seni içimden çıkarmak,
Çok zor olacak!

Zümrüt yeşiline bezenmiş,
Toprak Ana da sensizliğime yanacağım.
Çınara seni anlatacağım.
O çınar senin adını duymaya,
Ve sırrımı saklamaya alıştı.
Beni ondan başka anlayan yok ki zaten!

Sensiz her geçen gecelerde,
Yıldızlara, aya bakıp, senin için,
Dualar edeceğim.
Sana yemin vermiştim.
Her zaman, duamda olacaksın diye,
Asla unutmayacağım.

Ne zormuş! Yakınımdayken,
Uzak kalıp, sana erişememek.
Ne zormuş! Seni seviyorum diyememek.
Ne zormuş! Toprağıma hasret ekmek.
Ne zormuş! Aşk şarabından içmek,
Ve
Sarhoş olup, bir daha ayılmamak
Senli rüyalarım kâbus dolu olsa da,
En korkulu rüyalar görmeye razıyım!
Çok zor be çok! Seni bir daha görememek...