Bahane - Garib Çoban Şiiri - Engin Demirci

Bahane - Garib Çoban

Bazen insan kendi kendinin kuyusu oluyor.
Biri tutsa ve çıkarsa diye onu, bekliyor.
Fakat herkes kuyudaysa, kim kimi kurtaracak!..
Rabbim gönlümüze inşirah versin. Nebi Yusuf'u kurtaran tacir sebeptir, irade Rabbe aittir.
Hem kuyudayız hem Yusuf değiliz lakin Yusuf 'un ve bizim Rabbimiz birdir..
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

Her an, ilk veya son defa yaşanıyormuş gibi hissedebildiğimizde, zaman bereketlenir.
İlk defa, kendimizi hayrete açarak.
Son defa, bir daha onu yaşayamayabileceğimizin bilinciyle.
Ey sevgili, sen âb-ı hayatsın, sen mânâlar denizisin.
Biz susamışlar sana geldik, bize su ver!..
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

Kimi farkında ve kimi de henüz farkında değil.
Hayatta en değerli hazine, sizi anlayan birinin/birilerinin olmasıdır.
Böyle kimseler varsa hayatınızda, onlara sarılın.
Seçeneksiz kalmak ne kadar zor.
Tercih hakkın var ve fakat seçeneklerin yok.
Böylece tercih hakkının da hiçbir ehemmiyeti yok.
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

Normale dönmek diye bir şey yok.
Aslında hiçbir zaman normal yok.
Ölüm daima yanıbaşımızda. Sıkıntıların biri biter biri başlar.
Ne öfkeler diner ne de hırslar.
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

Dünya kanlı bir harp meydanı.
Normal sandığımız aslında sıra beklemektir.
Hepsi bu.
Yoksa aramaya devam edin.
Allah'ın da vefakâr bir refik olduğunu asla unutmayın.
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

Hayat çok kısa.
İnanmaya ihtiyacımız var.
Berrak gökyüzüne, çimenlere, kuş seslerine inanmaya ihtiyacımız var.
Muhabbete, aşka ve sevgiye, yarınlara inanmaya ihtiyacımız var.
Bize tekrar inanmayı hatırlatacak cümlelere ihtiyacımız var.
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

Dünyada hiçbir durum kalıcı değildir.
Huzurla tükenen seneler gibi musibetler de nihayetine kavuşur.
İnsanlar halden hale çevrilir.
Kimi yolunu şaşırır ve kimi de kaybolan yolu bulur.
Yolu bulanlardan olmayı temenni edelim.
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

İnsan sahip olduklarının kıymetini ancak kaybedince anlıyor.
Kıymet, fazlalık değil eksiklikle alâkalı bir mefhum sanıyorum.
Kaybedince eksik bırakan ne varsa veya halihazırda eksikliğini hissetmediğimiz her ne varsa, kıymetlidir.
İnsanları olduğu gibi kabul etmek gerekiyor.
Çünkü hiç kimse zihnindeki o kalıba girmeyecek.
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

Olmayacak!..
Birgün herşey güzel olmayacak.
Bir gün herşey kötüde olmayacak.
Bir gün ve diğer gün daha diğer günler.
Ne olması gerekiyorsa o olacak.
Güzel değil, kötü değil.
Ne olması gerekiyorsa o olacak.
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

Nankörlüğümüzdür yâ Rabbi!..
Ey insan!..
Seni yaratan, şekillendirip ölçülü yapan, dilediği bir biçimde seni oluşturan ihsanı bol Rabbine karşı seni aldatan nedir?..İnfitar: 6,7,8 )
Ve onları bu kalıba sokmak istedikçe daha da yorulacaksın.
Öyleyse herkesi olduğu gibi kabul et.
Bu hayatta değiştiremeyeceğin şeyler var, kabul et.
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.

Çoğu insan, iyi bir hayatın başka bir yerde saklı olduğunu düşünüyor.
Ölüm Allah'ın emri, ayrılık olmasaydı.
Ey ölümünü ve ahiretini garantiye almış gibi rahat yaşayanlar!..
Şu Peygamber duasına bakın da titreyip kendinize dönün!..
Yusuf Peygamberin duası!..
Ey Rabbim!.. Beni Müslüman olarak öldür ve beni salihler arasına kat. Yusuf-101)
Her şeye canını sıkma ey gönül, ne bu dertler kalıcı, ne de bu ömür.
(Y.ed - Temaşalarım Albümü)