Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
.............
Nasrettin hoca misali
İpe un serdim
Sana hesapmı vereceğim
Aşk benim derdim
Sen başkası değil
Evlenmek mevlenmek
Ev kurmak
Değil benim derdim
Sevda aşk
Acı çekmek isteğim
Koşup yorulmak
Küsüp darılmak ...sempatik şiir.okurken bir kez daha okumak istedim..tşk.şairim....
Peşinen listeme aldığım şiirlerinizden biri...
Üç defa okudum...Düşündüm ve özümsedim...
Beğeniyle okudum. İç yangının ne olduğunu biliyorum...
Tam Puan + Ant.
Selam ve sevgilerimle...
Nafi Çelik
NOT: Sizi, henüz yazdığım bir şiirimle sayfama bekliyorum. (Sayfa 3, No: 53)
Söyle
Öyle bakma yüzüme
Utanırım
Kanlım olur gözlerin
Sıcaklığın akar enginlere
Yiterim
Açma pencereni
Aydınlığın karışmasın geceme
Saflığın tomurcuk kalsın
Salma kokunu evrene
Kimseler kıskanmasın
Savurma saçlarını
Rüzgar erimesin güneşinde
Yer titremesin ayak sesinden
Gelme böylesi sabahlara
Düşleri değiştirme
Ya al götür gülüşlerini
Ya öldür gün ortasında
Yak evreni aşkım için
Al götür yüreğimi
Sizin ellere
İlle de
Sevdiğini söyle
Nafi Çelik
Severek okudum bu güzel şiirinizi
Bu güzel şiirinizi bir Kanto şarkı sözüyle
süslüyorum yüksek müsadeniz ile
Bir Günlük Aşk Degilmi,,,Kanto
Avuca sığmaz taşarım
Gülücükler saçarım
Bir günlük aşk değilmi
Seninle de Yaşarım
Çılgınca çet yaparım
Günü birlik yaşarım
Biri bana gel dese
Ben o yöne koşarım
Telefonum elimde
Alo alo dilimde
Yine aklım karıştı
Acaba sıra kimde
Deli dolu yaşarım
Hovardayım kosarım
Binlerce sevdigim var
İsteyince boşarım
Gözlerine bakarım
Alev ğibi yakarım
Bir ğünlük aşk degilmi
Seninlede yaşarım
Hişt hişt
Çagırsan beni
Sanada ben koşarım
Sayısız sevdiğim var
Bir gecede boşarım
Hüsamettin Sungur
Hanımefendi
Bu ne kadar içten, ne kadar sıcak bir şiir böyle!
Kutlarım ALKIŞLARLA gönülden. Tam puan gönül çeşmemden.
Sevda aşk
Acı çekmek isteğim
Koşup yorulmak
Küsüp darılmak
Kopup Ayrılmak
Acı duyup acı vermek
Masal hikaye olmak
Tek derdim bu Bahanem
Gönül bahçemden gönül bahçenize 1001 renk çiçek yolluyorum.
Kabul buyurunuz lütfen.
Saygılar...
_____________Âlimoğlu___________
işte böyle bir şey kendin olmak
olduğunda kalmak
yanmakla kül olmak arasında
yaşanan her şey sabırla kul olmakta...
nisan yağmuruna hazırsa gözyaşların
bırak cemreler düşsün dualarına
y.ed....yüreğinize sağlık... sevgiyle ve dostça kalınız
Muhterem kardeşim, şiirinizi zevkle okudum haz aldım. yüregine düşüncene sağlık.Yaradan güzel gönüllere ilham vermişki, güzel şiirler yazsınlar, bizlerde okuyup şevklenelim. Herşey gönlünce olsun. Sevgi ve Muhabbetlerimle... Sağol varol.
Oktay çöteli-Elazığ
Gönül ışığınızla aydınlanmış olan bu güzel sayfanızdaki harika şiirinizi okumak bana büyük haz verdi. Sizi kutlarım. Tam puan, ve anto Bilal Esen
İçsel anlatım ve kişisel özgürlük sesinin kükremesi.. ne denli akılcı ve duyarlı anlatım.. yaşam bahane.. yaşamın özü bahane belki,, belki bizler farkına varamıyoruz.. Çok sevimli şiir.. Dikbaşlılığın.. özgürlüğün taaaa kendisi...Kutluyorum tam puan...
Çok güzel bir bahane sevdim
Bazan laf anlamayanlara iyi bir anlatım
hep içimizde verdır masal hikaye olmak
TEBRİKLER GÜZELDİ
LATİFE ÜSTÜNDAĞ
Çok güzel bir bahane sevdim
Bazan laf anlamayanlara iyi bir anlatım
hep içimizde verdır masal hikaye olmak
TEBRİKLER GÜZELDİ
LATİFE ÜSTÜNDAĞ
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta