Bahadır Tabak Şiirleri - Şair Bahadır Tabak

Eşten ne de aştan ne savaştan ne barıştan
Hiç yok mu ki vaktin uyan artık bu yarıştan

İster kale kur kendine saklan gece gündüz
Dağlar kalen olsaydı da Azrail'e dümdüz

Yorgun ve de yaşlandı şu esmer gülü seyret
Yaşlansa da hiç solmadı hayret ki ne hayret

Kim kaldı gelen geçti duran yok ki yerinde
Koyboldu hayalet gibi iz kaldı derinde

Ömrüm geçecektir ne güzel bitmese derken
Sen git beni bekler gece mehtap daha erken

İster kelebekler gibi uçsun deli gönlüm
Sonsuzluğa Konsam gece hiç bitmese ömrüm

Ben ben diye putlar gibi ikrarı nefistir
Putlaştı mı nefsin sana dünya da hapistir

Kokmuş,çürümüş hayvanı leşten mi sayarsın
Nefsim diyen insan inan ondan daha pistir

Düşman sana aklın sana fikrin sana zikrin
Düşman o ayaklar, o bilekler, o yürekler

Duymaz mısın artık sana feryad eder olmuş
Duymaz mısın Allah diye secden seni bekler

Rabbim senin aşkın ile vazgeçtim o yardan
Emret yine aşkın ile göçeyim bu diyardan

Sensiz, ki cehennem gibi, dünyada yerim yok
Sen varsan eğer cennete benzer, ki şüphem yok

Her canlı ölümden tadacaktır, bunu bilsen
Yetmiş sene ömrüm ne çabuk geçti demezdin

Haktan bize rahmet diye gelmişti O Sultan (a.s)
Bilsen O (a.s) ne gördüyse; çok ağlar, gülemezdin

Kalbi katı derlermiş yetmişlik ihtiyara
Demek ki var imiş kalbinde büyük bir yara

Sormuş -Var mı dermanı olan bu büyük derde
Bulamamış kalbinin ilacını hiçbir yerde