Bir gün gelir, geçer bunlar sevdiğim,
Pek sevdiğin badem ağaçları çiçeklenir.
Renklerin sevişmesini anlarsın binde bir,
Sokaklarda sahte gülüşler,
Ve ben karanlığa gidiyorum bu şehirde..
Cebimde misketlerim,
Yüreğimde kan kaybeden bir çocukla..
Susuyor çocuk..
Büyük kederleri unutturacak büyük mutluluklar bulmak ve keskin acılar yaşamakta olan insanlar için neredeyse imkansızdır.
Taşınması zor bir azabın altında ezilen insanlar, bazen büyük bir mutluluk ihtimali kapılarını çalsada o kapıyı açacak gücü ve cesareti kendilerinde bulamazlar
Hatta sessizce durup kapılarını çalan bu beklenmedik yolcu gitsin diye bekler
Kederli insanları yeniden hayata döndürüp yüzlerini gülümsetecek tılsım;
Sessizlik, alabildiğine sessizlik bana sunduğun..
Gecelerimi harcarken sana dair düşlerle, sen bana Umutsuzluğun zehrini uzatıyorsun gümüş kadehlerde..
Ve susuyorsun alabildiğine..
Sustuğun yerde kırılıyor her şey; bilmiyorsun..
Sabah olmak üzere bu şehirde..
Gececi sevdalardan eser yok artık..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!