Bir çocuk dolaşıyor kaldırımlarda.
Çaresiz ve biraz da ürkek...
Neden dolaştığını bilmeden,
Sanki birileri proglamlamış gibi.
Ve bağırıyor çaresizce,yalvararak;
''Tartıyı mı abi? Ne verirsen...''
Onu anlatıyordu herşey...
Bir bebeğin gözyaşlarında saklıydı.
İhtiyar bir adamın gülümsemesiydi o.
Her savaşın sonuydu...
Gözlerimi kapattığımda karanlıktaki boşluk muydu?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!