Bağrımdasın Derin Mavi Şiiri - Kamil Söy ...

Dalga,dalga sevdamsın bağrıma vuran
Derin mavi yaram…
Yosun kokulu sabahım
Sahilimsin, adımladığım
Bırakıp,giderim sen kıyılarında
Düş kurarım gelecek adına
Sen ile koşaken buluttan kısraklar
Yılların son açan papatyasında
Turkuazın ağzı dolusuyla
Burukluğun altın vuruşu olur yokluğun ansızın
Bir yıldırım düşer
Bir kiyahi ten rengi öper gözlerimi
Aldanırım sonra,aldanırım
Çöl bedevilerinden bir tas suya
Zülüf teli düşürürüm çöl toprağına
Güneşse meyin kaynatmakta
Sen gelmediğin gün sabah ışığımla
Dağılır gonca gönül
Bir girdap honisinde
Saydamın cam yeşili rengi düşer
Sen giysilerin rüzgar süzümünde
Özlemin gökkuşağı,alın yazım
Ah sevdam sen neler yaşattın bana
Daha neler yaşatacağında gelmiyor yakınıma
Deniz kabuğu
Kestanesi dikenleri bağrımda
Sen acımsın tatlı kaçığı yapanım
Deniz yıldızım...
Sen bağrımda yollanan sarı sandalım
Yeşilin tüm tonu sende
Kırmızının gelinciği
Papatyanın beyaz ve sarı sandalı
Benim içinde derin mavileri dolaşan
Benim beyaz yelkenim
Melteminle sarhoş edenim
Yeter desem,yeter şu ayrılık
Haydi çıkta gel derin mavi sevdam
Tan yeri ağarmadı sen yanımda olmadan
Bülbüllerim ötmedi,sensiz bu yerler yavan
Boşluğun bir anlamı olmalı
Yokluğun vardan ayrıcalığı
Sundurmasına durmuş bu gönül
Sen sevdamın gönül yamacında
Çığlık,çığlık bir atmacanın
Bir kartalın yalçın kayalığında
Gönül işçisi bu yürek
Toprak kokar her yanı,yağmurda
Tırpan biçer yüreğim,sen sevdan ile dağlarda
Artık suskunluk düşsede zamanda
Düşürmek yok yüreğim firarda
Çatlasada dudaklarım,öpmek yok başkasını
Su diye yalvarmak yok başka buselere
Son nefesimde olsa senin ellerinde ellerim
Bil ki kabülümdür,sen ince narin ellerin
Tut şimdilerde ellerimi uçurt derin mavim
Uçurt çocukluğumda uçurtmanın tentenesi yüreğim
Durulsun bu fırtına
Durulsun derin mavi bağrımda