Bağrımda Şiiri - Abdullah Erdem

BAĞRIMDA

çok yangınlar gördüm ama yanmadım
ne ateşler söndü benim bağrımda
cehenneme attılar ama sığmadım
ne volkanlar söndü benim bağrımda

sevgimle sararıp solup dururken
taze bir dal gibi önümde eğilirken
doğudan gelip aşkına doğarken
ne güneşler battı benim bağrımda

savaş çıkmış düşman girmiş bağıma
siper olmuş canım cani cananıma
bombalar yağmış cahil başıma
ne atomlar söndü benim bağrımda

sevdiğim insanlar çılgın oldular
ne kadar alttan alsam beni yordular
yüzümü dönünce kinle doldular
ne öfkeler söndü benim bağrımda

masumun ahını aldım alalı
derdine düştüm oldum olalı
masumu kalbimde buldum bulalı
ne acılar dindi benim bağrımda

ruhunu dinledim on beşlik kızın
baktım ki o dahi bana kızgın
sen gönder dedim bitsin de sızın
ne namuslar yandı benim bağrımda

söyleme ey erdem yanmasın beden
günaha dalma ki gülsün bu deden
ne edersen de kendine eden
ne günahlar bitti benim bağrımda

Abdullah ERDEM
02/11/2007