Bağrım Demir, Gönlüm Taş

Izdıraptan, çileden artık korkum kalmadı,
Çile çektim yıllarca, çilem hiç azalmadı,
Kalbim öyle yandı ki; külhan öyle yanmadı,
Ben alıştım çileye; bağrım demir, gönlüm taş.

Başından biliyordum çekeceğim çileyi,
Zaten göze almıştım ağlayıp inlemeyi
Asla yadırgamadım Mecnun 'a benzemeyi,
Ben alıştım çileye; bağrım demir, gönlüm taş.

Artık kalbim çileye bana mısın demiyor,
Razı olmuş haline, usul usul inliyor,
Bütün bunlara rağmen yine seni seviyor,
Ben alıştım çileye; bağrım demir, gönlüm taş.

İsterse aşkın olsun bana yeni bir elem,
Kabul edip çekerim, hiç asla irdelemem,
Zira, senden gayrıyı istesem de sevemem,
Ben alıştım çileye; bağrım demir, gönlüm taş.

(ISLAK RÜZGARLAR isimli hece şiirlerinden > 46-47/100)