Bağrı yanık Şiiri - Gulsum Kuruoglu

Ayrımı gayrımı yapar,
özürlü olan düşler.
Kuş kanadından düşer,
narin, incecik düşler.

Gözü yaşlı yavrular,
baba kokusu özler,
çığlığında kavrulurlar,
ağalayan gelinler.

Ah, bağrı yanık analar,
bedeninden parça kopar.
Bilirim ya, bilirim ben,
ben közlendim,sen yandın.

Toprakta yatan körpeler,
dünya’yı görmeden gittiler,
Geride bıraktıklarına,
destan ve agit oldular.

Çok mu zor insana değer vermek,
gönülleri hoş, huzurlu tutmak,
saygıyı, sevgiyi beslemek,
yangınlara şu serpmek.
GK