Pençe vurup yaraladım döşünü,
Bir gün bana saldırmadı bağlamam.
İtaatle yapar gider işini,
Hiç başını kaldırmadı bağlamam.
Düzen verdim kulağını bükerek,
Tellerini çok kopardım çekerek.
Dert bölüştüm ona derdim dökerek;
Başka alet çaldırmadı bağlamam.
Sanma göğsü olmayınca; kayıktır,
Ne kayıktır, ne de ağaç yayıktır.
Rüşvet yemez ondan içi oyuktur;
Göbeğini doldurmadı bağlamam.
Sesi güzel çıksın, diye tellendi,
Perdesini okşadıkça dillendi.
Yüksel gibi yavaş yavaş kellendi;
Yenisini aldırmadı bağlamam.
18.10.1997
Ozan BindebirKayıt Tarihi : 29.10.2008 15:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Konu bağlama olsun, biz sözü bağladık burada.
![Ozan Bindebir](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/29/baglama-m.jpg)
Güzeldi.
TÜM YORUMLAR (3)