Bağlama Şiiri - Orhan Seyfi Şirin

Giden gitti, benim için yas bugün.
Götür beni, bam teline as bugün.
Ağıt yakma hatır için sus bugün.

Kendisi dut, sapı ardıç, bağlama
Kirve, sağdıç, arkadaş, dost, ağlama

Eskilerden hangi miras, iz kaldı?
Sana bir hoş seda, bana söz kaldı.
Benim adım şair, senin saz kaldı.

Ey kurumuş kalmış kırık bağlama!
Benim için buruk buruk ağlama!

Aşkımızı, sorup sorup ağlarsın!
Kollarını burup burup ağlarsın!
Aksak mısın, durup durup ağlarsın?

Ey âşıka omuz veren bağlama!
Benim için yanık yanık ağlama!

Yanarsın, kor gibi çıralı mısın?
İnlersin, ney gibi yaralı mısın?
Fırtına mı esti boralı mısın?

Ey dünyada benden garip bağlama!
Ak göğsüne vurup vurup ağlama!

Ben de senin gibi atıp tutarım.
Huzuru mahşerde şahit tutarım.
Benim ile ateşlere atarım.

Ey haddini bilmez, taşkın bağlama!
Benim için şaşkın şaşkın ağlama!

Duygular dökülür yedi telinden
Sen anlarsın sevenlerin halinden.
Nedir bu çektiğin aşkın elinden?

İbrişimden ak püsküllü bağlama!
Deli çaylar gibi coşup çağlama!