“ Ama”larla yaşanmıyor, fakatlar aman vermiyor.
Bağlaçlar aşka ara verdirmiyor
'İle' bağlacı kopup cümleyi bağladığında
“Yalnız” a dönüşünce cümlede
Yalnızlaştırma bu en son halimi
“İçin edatının cümleye ve hayatıma kattığı anlam
Terk edince içine seni de katıp
Ben “ancak” bu kadar çaresiz
“Sadece” anlamsız olabilirim
Hayatımdan edatları ve bağlaçları atınca
Aşkın en yalnız haliyle kalıyorum
“Sadece” kalıyor kalıyor elimde
Yalnız kalıyor
Bir de hiçbir şey kalıyor benimle
Hayatımdan sen cümlemden edatlar gidince
Anlamsızlaşıyor cümlelerim de hayatımda
Ben böyle terk edilince
Kurduğum cümleler ve yaşamla bağlarım kesiliyor
Kayıt Tarihi : 13.9.2010 14:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kerem Fidanay](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/13/baglaclar-ve-edatlar.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)