Bağışlayın insanlığı Şiiri - Mahmut Çiçe ...

Küçük yüreklere köz bastırdılar
Duyguları öksüz, çıplak bıraktılar
Yürümeye başlayan umutlara çelme taktılar
Gülüşlere dağlanmış ağıtlar bağladılar
Sıçrayan düşleri yarıda bırakıp kopardılar
İnsanlığa olmadık lekeler kirler bulaştırdılar
Utanmadan af dilediler adaleti sakat bıraktılar
Ey insanlık şu sözü duyun sonra hak terazini
Önünüze koyun kılıcın kesemediğini adalet kesermiş
Bakın bir etrafa
Rüzgâr esmiyor hatta tozlar uçuşmuyor
Sessizleştirdiler hayalleri, yarını, sokakları
Çizgiler soldu silindi
Toplar patladı
Salıncaklar durdu
Kuşlar uçmadı
Çocuklar durmadan ağlıyor
Daha üç beş yaşında
Dilinde tek hece sevgi
Kederi, ağıtı ölümü bilmiyor
Dönülmez ufkun başında
Düşüyor bir bir düşler
Sessizce ağlıyor
Kırılıyor oyuncaklar
Hayaller gibi dağılıyor
Saçlar
Ömre vede saatin dönmelerine siyah lekeler
Serpiliyor
Adaletin heybesi deliniyor
Doğruluğun gözlerine tuzlar basılıyor
Herkes seyre dalmış vah tüh diyor
Hakkın adalet kitabını kimseler okumuyor
Yeter yeter artık
Derman kalmadı sözlerimde
Ağır geliyor insanlık omuzlarıma
Ey çocuklar
Sizden özür dilerim
Bağışlayın beni
Koruyamadım sizleri
Koruyamadım insanlığı
Ayaklar altında ezildi insanlık
Sizleri koparırken geleceğin neşeli
Tohumlarından
Bir şey yapamadık
Bağışlayın insanlığı