Bağışlanmış Yalnızlık Şiiri - Ali Tekmil

yanardı ses
çarparak bir mavi yalnızlığa
külüne tutunup bir şair
solurdu bir boy
ellerine dolaşırdı bir acı sarmaşık
aşağı yukarı aynı ayrılık

bir güneş olurdu dağımın üstünde
öyle silerdi dudağımı gecenden
getirip koyardı bir göçmen senfoni
bir kuşluk vakti odama

sesime ne gün su yürür
dilime seren olur ne gün
yangınlar içinden topladığım dallarımı
tutup da gün değmemiş yerlerinden
atarım derinin altına ne gün

yürürdü ses
dolayarak suyun saçlarına ellerini
tarardı sığlıkları
bin uçlu kırlangıç gölgeleri düşerdi ilkyazıma
uzardım oradan ben
uzardım
o zaman bağışlardım yalnızlığı

Ali Tekmil / Ayhatun Suyunun Gözü