dört bir yanımda ayna
dört bir yanımda sen
tanıdığım sen...
tanıyamadığım sen.
gizlediğim yüzünle sen...hep sen
ben de yok değildim hani
kah yanında,
kah arkanda
kah önünde,
ama hep var olan yüzümle...
aynalar...lanet olsun!
bakmak,görmek istemiyorum
geçmişe uzanan upuzun yıllar,
birden kollarını uzatıp beni kıskıvrak kavradılar
ellerimde kelepçeler,
ayaklarımda prangalar.
kendimi savundum.
severken,
sevildiğimi sanarken
mahkum olduğumu haykırdı yüreğimdeki fisıltılar.
Bağışla beni....
benim olan duygularımı,
sorgusuz,savunmasız yargılamamalıydım seni.
yine yalnız kaldım kalabalığın içinde
hava günlük güneşlik
ben üşüyorum.
yüreğimde mevsim kış ya...
hep aynı zamanları yaşıyorum
hep aynı sahne,
hep aynı dekor
ben kaçıncı kez yıkılıyorum?
hep aynı coşku
ayakta alkışlanıyorum.
perde iniyor yavaş yavaş
oyun bitiyor biliyorum.
rol değil!
uyanın dostlarım
gerçeği,
inanın gerçeği oynuyorum.
Serüven Kuşu-1996
Leyla IşıkKayıt Tarihi : 6.2.2005 16:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hep aynı sahne,
hep aynı dekor
ben kaçıncı kez yıkılıyorum?
hep aynı coşku
ayakta alkışlanıyorum.
perde iniyor yavaş yavaş
oyun bitiyor biliyorum.
rol değil!
benim umudum var hala!!!!
elbet yöneteceğimiz bize ait bir oyun sahnelenecek...tam da istediğimiz gibi
etkili bir dille duygu yüklü anlatım...
saygılar selamlar....
TÜM YORUMLAR (6)