Bağışla Anne Şiiri - Hasan Kaplan

BAĞIŞLA ANNE

atomize bir toplum olduk
yalnızlıklarımızı bürünüp
sırtımızı döndük
kendimizden başka her şeye
varsa yoksa günü kurtarıp
hoş geçirmek oldu
tüm kaygımız zamanı

bencil bir toplum olduk gitgide
metalaştırdık merhabaları
gülümsemeler neyin hesabına
kaygıyla bakar olduk
günaydınla gülümseyen yüze
sevgiyi seviyesiz bir yalana dönüştürdük
çocukların bile inanmadığı

dostluk,güven,sevgi,aşk,sadakat
bir joker kartı
oynadığımız hayat kumarında
sıkça kullandığımız

ben yokum bu oyunda anne
artık hayatta karşılığı yok
tüm öğrettiklerinin
yoruldum
yoruldum anne
hep ebe
hep çırak çıkartılmaktan
bağışlaaa

ANKARA 13,04,2005