Bağışla Şiiri - Necat Necdet Demircan

Hasret ile özlem yoldaştır, ayrı nabızlarda atsa da sevdaları...

“Bilirsin ki; hep bir kar tanesi çalar kapımızı başlangıçlarda,
Bilirim ki; hüzün ayazıdır insanın, sığınmaya çalıştığı her yanlış kovukta! ”

Kızıla çalan takvim yapraklı kanatlarıyla,
Düşler göç ediyordu yüreğimizden,
Ben seni heceliyordum tükenmeyesin diye azar azar
Sen seni anlatıyordun yitik hasret masallarında...

Ufuk ayrılık kokuyordu, kırmızı göz bebeğimizden damlıyordu…

Hazanı katık ederken kıtlık aralarına,
Gamzeli bir çiçeğin yanaklarında soluklanıyordu yalnızlıklar
Zift kokulu, terk edilmiş istasyonlardan
Son seferine çıkan vagonlar gibiydi asırlar
Mahmur bir uykunun orta yerinde çoğalıyordu gelincikler,
Beyaz bulutlardan gelen o hırçın sevdalı rüzgâr
Yorgun, bitap aşklarımıza minik bir buse kondurana kadar…

Aşk taşıyordu yuvalarına karıncalar, kır çiçekleri boy veriyordu saçlarımızda…

Dilime sevda nakaratı takılmış,
Ezelden gelen, adı çalınmış bir türküsün sen,
Ovaların düşlerinde yankıların,
Nağmelerin nefesimde,
Notaların ürkek nabzımın saliselerinde,
Çömez ruhum utansa da, fısıldıyor seni her seferinde…

Ben gökkuşağını arıyordum sözlerinde, o süzülüyorken gülüşlerinde…

Tadın, yıldız misali yağarken anbean,
Adı bilinmeyen güzelliklerin bahşedilmişken kâinata,
Ayaz ekip, Sen büyütebilecek kadar da yetenekliyim aslında,
İstersen bir yol hasbıhal et hasatlarınla…
Bağışla!
Telifsiz kattım seni mısralarıma,
Ben gibi çoğul,
Sen gibi dizesizlikten kavrulurken,
Kafiyesiz ruhumun serçe parmaklı aşklarında…

“Beklemek testere misali bizi törpülese de, iyi ki; seni dilemişim asırlar önce…”

Bağışla! Beklediğim için seni bin yıllarca... Bağışla! Beklettiğim için seni asırlarca...