Bağışla Şiiri - Ümit Kilislioğlu Özger

İşe kendinden başla
Geçmişteki her şey olmasi gerektiği için oldu
Yaşayacaklarının ne sonu onlar, ne ilki
Kimse suçlu değil ki!

Seni incitenler bugüne dek,
Kendilerine kızdılar aslında
Öfkeleri sana değildi
Suçlu olmadıklarını bilemediler
Savaşıyorlardı ekmekle, aşla
Kardeşim, sen onları bağışla.

Geçen gün rızkı açılsın diye
Komşunun oğlunun başında
Kilit kapatıp açtılar
Yazık! Bilgiye ne kadar açtılar
Nerelere getirmişlerdi işi!
Oysa bir bilge kişi
“ başınızdaki kilitleri açın “ demişti
“ olumlu düşünün, hayır dileyin
Sivrilikleri törpüleyin,
İyimser olun, arının
Güzel olması için yarının “

Kimseyi değiştirmeye çalışma!
Bu senin elinde değil.
Sen önce kendine eğil.
Öfkeden gözleri kör olanlar
Üstüne yürüseler de sopayla taşla
Sen yine de onları bağışla.
Unutma! Savaşla değil, hep barışla
Herkesi, herkesi bağışla.

Sen o’sun, o sen aslında
O, kusurlarini daha iyi göresin diye,
Büyüteçle karşına getirilmiş bir hediye.
Onu yargılamadan iyice incele
Eksiği gör, kendini tamamla
Sevgiyi ver ona yudum yudum, damla damla
Şimdi bak,
Üretebilmek, daha çok sevebilmek için
Ne çok zamanın olacak

Bazıları çok zor olsa da
Bir daha, bir daha dene
İster acıyla olsun, ister yaşla,
İnan ki buna değer, bağışla.

Bir genel af ilan et,
Bütün mahkumları sal.
Engelleri, setleri kaldır,
Islıkla zafer marşını çal.
Çünkü onlar orada oldukça,
Sensin asıl tutsak olan.
Kır zincirlerini,
Özgürlüğe kavuştur kendini.
Kanatlan, tat al, mutlu yaşa
Ama önce herkesi, herşeyi
Bağışla.

(Kapılar kitabından)