(Birçok kişi benim,demiş bu bağa) ,
Çok kişi de benim,dese gerektir.
Benim diye sarıldım,ben toprağa,
Çok kişi de benim,dese gerektir.
Sultan Süleymanlar,Belkıs lar hani?
Derya da mı kaldı,Nuh ile gemi?
Benim deyip alan,dev kostantini,
Çok kişi de benim,dese gerektir.
Değermiydi? Külüngünü kapmayı,
Yâr uğruna dağları,düz yapmayı,
Ferhatın suyuna,şeker kat payı,
Çok kişi de benim,dese gerektir.
Kırklarla yediler,göçüp giderken,
Ruhullah semaya,uçup giderken,
Ben diyen gözyaşın,saçıp giderken,
Çok kişi de benim,dese gerektir.
Nice ana göçtü,telli duvaklı,
Her zaman davada,Azrail haklı,
Ufkumda derim ki,çok yarın saklı,
Çok kişi de benim,dese gerektir.
Ömer Çetinkaya,sen benim deme,
Hakkına düşenden,fazla isteme,
Benim diye kefen,giymiş üstüne,
Çok kişi de benim,dese gerektir...
28.08.1989
Ömer ÇetinkayaKayıt Tarihi : 15.5.2006 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!