Önce aşkı tanıdı yürek, bağlandı!
Sonra sevişmeyi öğrendi utandı, ıslak bir öpücük nedir bildi, kızardı… Sonra hasretliği öğrendi, yandı! Giderek alıştı; ama parçalandı… Yine de dayandı, çünkü aşk bağımlılık yaptı...
Her şey gibi… Sigara gibi mesela, teker teker, ne olacağını, kendine nasıl da bağlayacağını bilmeden, dost mu, düşman mı bilmeden başlandı. Öyle bir alışıldı ki sonra, nefes nefes boğarak, keyif sanarken içine dolarak, bazen kahve tadında bazen acı tütün…
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta