Bağımlılık Şiiri - Rıdvan Cankiç

Her gün yanımda olmayışının anlamını bulmaya çalıştım.
Tıpkı keşfedilmemiş bir adayı arayan denizci gibi.
Hani demiştin ya “çok güzel sarılıyorsun” diye.
Daha mı iyi sarılan vardı ki artık?
“Çok güzel öpüyorsun” demiştin.
Dudakların artık çok daha mı fazla sıcak?
“Çok güzel okşuyorsun” demiştin.
Artık bedeninde ellerimde yok. Soğuk ve de yalın.
“Gözlerimi hiç kapatmadan bakmak istiyorum sana” demiştin.
Artık gözlerin hiç açılmıyor. Çok çabuk pes etmişsin.
“Çok güzel gülüyorsun demiştin.
Artık o kahkaha sesleri hiç duyulmuyor bu evde.
Bir keresinde karanlıktan korkmuştun.
Koşarak sarılmıştın bana diğer odaya kadar.
Artık karanlık odaları tek başıma geçiyorum.
Susadığında masanın yanındaki bardağına ne oldu biliyor musun?
İçindeki su seni beklemeye dayanamadı ve kurudu…
Bir kere ben seni, sen de beni kıskanmıştın.
Artık kıskanacağım kimse yok yanımda.
Sevdiğin yemekleri, sevdiğimiz yemekleri yiyorum.
Artık tatları eskisi gibi değil. Bakır gibi…
Bağımlılıklarıma kızardın hep.
“Vazgeç şundan diyerek…”
İyi de, sen şu anda yanımda olmasan da,
Nasıl vazgeçeceğim ki sana olan bağımlılığımdan?

Rıdvan Cankiç