Bağdatlı Çocuklar Şiiri - Cevat Turan

Ellerim nerde anne
Duymuyor sesini kulaklarım
Bulutlar neden bize küskün
Bırakıyor üstümüze nötron göz yaşlarını
Bu adamlar da kim
Bahçemizde kim var
Haki giysili ellerinde silahlar
Korkunç bakışlarıyla
Odamda ne işleri var

Gece
Neden yanıyor anne
Yıldız mı kayıyor ne
Ateş böcekleri neden sustu
Çekildi karıncaların telaşı
Bir metal parlaklığında üşüyor rüzgar
Hava neden bu kadar sıcak anne
Sokaklarımız mı yanan saçlarımız mı ne

Akşam yerine koyduğum
Ellerim nerde anne
Burada duruyordu gördün mü iki yanımda
Kardeşimin neden kopmuş etleri yüzlerinin
Dudakları nerde anne

Bu adamlarda kim
Çalmadan kapımızı giren
Dokunamıyorum sana nerdesin
Ellerim yok ki anne

Bu senin kokun değil
Barut mu kokuyor ne
Konuş benimle sesin nerde
Güneş mi yakan kumların ateşini
Sıcaklığı mı kanımızın
Görmüyorum gözlerini
Gözlerim nerde anne

Ahh anne
Oyuncaklarımızın üzerine sıçradı kan
Olmasa da ellerimiz iki yanımızda
Unutma
Biz bağdatlı ölü çocuklarız
Umudun ve hasretin
Renginde kurulacak bu vatan