Bağdat sendromu Şiiri - Ali Kamil

Bir çeşit Bağdat sendromu yaşıyorum, yüreğim ayaklanmış ruhum uyumakta düşe kalka yaşıyorum.

Ne zaman yalanlarla örülmüş duvarları yıkmaya kalksam altında kalıp tecavüze uğruyorum aslında kıstırılmış bir yaşam öyküsünün dışına çıkmaya çalıştığımıda biliyorm.

Figüran halimle baş aktörlüğe soyunup oynamak istiyorum beceremiyorum, içimdeki mutsuzluğun aktörleriyle cebelleşiyorum.

Her yerinde cam kırıkları şırıngayla damarlarıma naklediyorum yazıp çiziyorum aslında kendimi kandırıyorum.

Ruhumla yüreğim arasındaki o kısa mesafede sanki binlerce kilometre ötede bir devaju yaşıyorum.

Mikserle karışıp, preste eziliyorum aynaya bakıyorum bir bokada benzemiyorum.

Kısaca dostlar çok boktan haldeyim bunu bir ben biliyorum..