Bağdat Çocuklarının Göklerindeki Kuşlar

Bana minik kuşum deme anne
Kuş tüyü gibi olduğuna da inanmıyorum saçlarımın
Bana yalan mı söyledin anne
Neden kanadı saçlarım gibi değil bu kuşların
Neden ateşlere kesiyor geçtiği her yer
Bu kuşlar geçince herkes neden ölüyor anne
Gelir demiştin babam giderken
Babam neden gelmedi anne
Bundan sonra nasıl inanırım sözlerine
Ben nasıl el açıp dua ederim Bağdat’ın göklerine.

Kuşlar demirden mi anne
Bu kuş nasıl konar çiçeklerin üstüne.
Hatırlar mısın anne
Kardeşime küsünce, “gül bakalım”
“kuş konsun yüzüne” derdin sevgiyle
Bu kuş mu kondu kardeşimin yüzüne
Bunu neden istedin anne
Ölünce ninem, “kuşlara yoldaş gitti” demişti babam
Ninemi neden gönderdiniz anne
Ben kuşları sevmiyorum bundan böyle.