Bagdat çocukları Şiiri - İbrahim Özdemir 2

BAĞDATLI ÇOCUKLAR

Bizimde var yaşamaya hakkımız
Ey Amerika bizim yaşama hakkımızı elimizden aldınız,
Bu da yetmezmiş gibi tüm eşraflarımızın canına kıydınız,
Bu insanlığa sığar mı? Bu mu barış saydığınız

Körpecik fidanım daha,
Yolumda masumca ilerlerken sabaha,
Dört bir yanımdan silah dayadınız şakağa,
Suçu yokken niçin kıydınız dostlarıma,

Sizin de evlatlarınız vardır elbet,
Hiç kimse bu dünyada yaşayamaz ilelebet,
Onlara sevgi nasıl gösterelim getirin bize emanet,
Nice çocuğa kıydınız burada nerede adalet.

Bu genç yaşımda vurdunuz beynimden,
Ben düne kadar günahsız bir melekken,
Argoların en alasını sana saydım kendimden geçmişken,
Sayısız ana babayı yok ettiniz buy mu demokrasiye kitaben

Daha düne kadar sevgi dolu bir çiçektim,
Günahsız bir melek olarak yetişecektim,
Yarınlarda uçuşacak renk cümbüşü olarak kelebektim
Artık size düşman olarak yetişeceğim

Düşmanlık asla nedir bilmezdim,
Müslümanlıktır dinim yoktur kinim,
Katledilsem de yine barıştan tarafta gönlüm
Bizlere kıydınız bizden ne istediniz

Bütün dünya sizin olsa ne yazar,
En sonunda olacak boynumuza göre mezar,
Hırsınız kurbanı olarak ne geleceğe ne geçmişe sığar,
Olmaz tek başına yaşamak işte o kadar

Ata büyüklerimi şehit ettiniz,
Anne bacıları kötü emellerle kirlettiniz,
Sayısız dostlarımı suçsuz yere tükettiniz,
Sanma böyle adaleti kendinize verdiniz.

Yuvalarımıza ateş topu attınız,
Varlıktan yokluğu ikram ettiniz,
Nice bebe ve evladı yetim bıraktınız,
Suçsuz canlara kıyıp adalet kulpu taktınız,

(demyanli) İBRAHİM ÖZDEMİR