Bağdat caddesi Şiiri - Ümit Bilgin

BAĞDAT CADDESİ
Yaşanmış bir dostluğun bu gerçek hikayesi
Eğer şahit istersen koca Bağdat Caddesi
Kime soracak olsan bu dostluğu arıyor
Bir tek sen anlamadın bir İstanbul biliyor
Sebep neydi acaba neden bizi bıraktın
Yalnız kendini değil Bağdat Caddesini yaktın
Suadiye'de başlayıp Kızıltoprak'ta biter
Senin dostluğun için söyle kaç ömür yeter
Yıllar önce başladı dostluk fasılhanede
Şimdi nerde gizlisin öğrenelim söylede
Seni hiç unutmadık bizi ne sanıyorsun
Bağdat Caddesini neden aramıyorsun?
Hicran değdi hepimize inan ki herkes hasta
Sadece bizler değil koca İstanbul yasta
Ne fasılhanenin ne fasılın tadı kaldı
Bağdat Caddesinin sende muradı kaldı
Herşey yerli yerinde eksik olan bir sensin
Böyle mahsun oluşumuza inanki sen nedensin
Nerelere kayboldun baban bile bilmiyor
Şimdi Bağdat Caddesinde inan kimse gülmüyor
Yeter artık çıkta gel arayı çok uzattın
Gönülden yaraladın yaramıza tuz attın
Bir bedel istiyorsan söylede ödeyelim
Bağdat Caddesi mahsun daha da ne diyelim