Bağdat Şiiri - Fahri Kuyulu

BAĞDAT'TAN -TEL-AFER'E

Halk, diz çöktü saltanata
Bir zalime boyun eğdi
Conilerin, Kerbela'da
Tenimize eli değdi

Geldiği gün yıktı, yaktı
Taş üstüne taş koymadı
Oluk, oluk kanlar aktı
Baş üstünde baş koymadı

Felluce'de dökülen kan
Damla değil, göle benzer
Etrafında ağlayan can
Kerbela'da güle benzer

El-Garip'te oturanlar
Dama pare, pare düştü
Baş kaldıran dik duranlar
Kurşunlandı yere düştü

Gün doğmadan ufuk ağlar,
Murat ağlar düşenlere
Anam ağlar, çocuk ağlar,
Avrat ağlar düşenlere

Gönlümdeki derin yaram
Acı verir kan akmadan
Oturmak suç, durmak haram,
Düşmek yasak can yakmadan