Bağdat Şiiri - Osman Demircan

Bir şehrin çiçekleri karanfilleri kurutulmuştu
Sokakları izbe bir yalnızlığa büründürülmüştü
Gökyüzünde sancılı bulutlara kuşlar asılmıştı
Bir şehrin yalnızlıklarına yalnızlıklar katılmıştı

Bu şehrin kapıları yokluğa açılmıştı her daim
Sokaklarda askerler hayâsızdı elleri silahlıydı
Adalet duvarlara kurşun delikleriyle yazılmıştı
Bağdat şehri evren boşluğunda asılı kalmıştı