Bağdagül Şiiri - Önder Eren

Benim köyüm
Sekiz ay karlarla kaplıdır
Umutlarım hep yeşil
Allahüekber dağlarının karpuz çatlatan suları
Hayat verir tarlalarımıza
Bizim aşklarımız katıksızdır
Türkülerimiz de
Soğuk kış gecelerinde
Gençler bir araya toplanır
Günü nasıl geçirdiğimizi
Yavuklularımızı
Görebilmek için çevirdiğimiz dolapları anlatırdık
Kahkahalarımıza kurtların uluma sesleri karışırdı
Yaz gelsin diye dualar ederdik hayaller kurardık
Kim inanırdı ki
Bir gün büyük şehir varoşlarında kaybolacağız.
Geride bıraktığımız o yılları
Tebessümle acıyla anacağız
Herkes sevdiğiyle evlendi
Ya ben
Ah bağda gül
Kuzuların anası
Dar gün dostu
Hatırladıkça
Burnumun direği sızlıyor
Sapsarı saçları
Teni pamuk gibi beyaz
Bazen takılırdım Baban seni Ruslardan mı aldı
Fidan boylum
Yanağında ki gamzelerine su doldur iç
Benim Bağdagül’üm
Zülfikar çeşmesine indimi
Çobanlar su kuyruğuna girerlerdi
Ben de sudan sebeplerle
Kuyruğun altını üstüne getirirdim
Suyu içtiklerine de içeceklerine de pişman olurlardı
Kendimden bile kıskanırdım
Bizim orda gelin taşı derler
Karşı taraftan bakıldığında
Gelin gibi görünür
Kaçamaklarımızı o taşın dibinde yapardık
İşaretleşmek için de maniler yakardık
“Dağlar dağımdır benim
Gam ortağımdır benim
Seslen o sesine kurban
Sevda çağımdır benim”
Askerlik çağımda gelmişti
Ayrılmamız çok zor oldu
Çavuş mektupları dağıtırken
Heyecandan ellerim, dizlerim titriyordu
Mektupların içinde gönderdiği
Saçlarını da toplayıp kalbimin üstünde
Saklıyordum
Terhis olmama üç ay vardı
Kara haberi geldi
Doktora yetiştirememişler
Apandisitmiş
Ne dağlar geçit vermiş ne de kar
Ben mi?
Otuz senedir
Tam otuz senedir
Onu bekliyorum
Böyle bekar