Kurşun değil gül koydum tüfengime bu sefer
Sen sevgili düşmanın kendi tetiğini çek
Çünkü benim tüm gövdem zırhtır gözlerim miğfer
Namlundan ölüm çıkmaz belki zarif bir çiçek
Soyluydu düşmanlığın başın dağlar gibiydi
Hırıltılı göğsün ki mamur bağlar gibiydi
Sesinde kaybolmuş bir kumru ağlar gibiydi
Sen bir bağbancı idin en az gül kadar gerçek.
Kayıt Tarihi : 16.7.2007 12:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!