Bağ Bozumu Şiiri - Önder Karaçay

Hiyerarşi merdiveninde çalışıyordu,
Darağacı ustası

Uyuşuk eşekler kımıldamıyordu yerinden
Omzuna basana yer açmaktan

Başımızda kavak yelleri eserken,
Sevdiğimizi sanırdık hep gönülden,
Zamanın her dilimi ne kadar tatlıydı
Aşkımız yanımızdayken,
Hep böyle kalmayı
Hangimiz istemezdik gönülden

Cuntayı da conta sızdırmıştı,
Yüzleştik

Bilinçaltımızın bagajını boşaltamadık,
Dayatma dinlemedi
Yeni yükünü almıştı faşizmi

Hırsız adımlar atıyordu yıllar,
Bizi pençesine alıp sımsıkı sarmaladı yollar,
Hayata doymadan yıllarca yıl gitti bizden
Arsızdı cehenneminde bizi bekleyen kollar.

Çenesiz bir mezarcının
Kazmalarına denk gelmişti gömüt,
Zaman ihtilal üretiyordu hayatımızda
İstemediğimiz türden.

Birkaç budalanın dili
Kemiklerimizi sızlatıyordu

Bu kürek öfkesini
Beyaz bir bezle örteceklerdi,
Toorak kefenli misafirini ağırlayacaktı

Mühim bir cennet tüccarıydı
Sattığı arsaların belgeleri
Tabutuna kendisi gibi sığmıyordu

Milletin topuğu ensesinde nasırını eziyor,
Nefes alabildiği mezarda
Yaşamaktan beziyordu.

Mesleği yüzünden derisi kalındı,
Yüzünden yüz düşüyordu

İskelete dönen cesetlerin
Düşmanı toprakta nemdi

Oryantasyon eğitimini
Önceden iyi almış iskeletler
Eğimi ele veriyordu

Düş gücüyle sürükledim,
Bir fıçının tozlarını sözlerime kadar

Dünyanın hakimi insan değil topraktır,
Üstünde uslu durnayanı altına alır

Balans adresini değiştirdi tabiat
Dün direnenlerde etti biat

Bekliyor şimdi boşluğu doldurmak için
Klan sürüsü

Çöktüğümüz yerden
Hep birlikte kalkmak,
Rahatsız ediyordu öküzü
Cehaletin dünyası boynuzunda
Sallarım diyor sizi

Bağı erken bozduk
Üzümler de ekşi kaldı

Önder Karaçay