Bağ bozumu Şiiri - Atakan Gülgar

ne istedim ki senden?
imzanın imzamın yanında durmasından başka
şimdi aramızdaki boşluğun bir adı olmalı: 'insansızlık'
aramızda vahşi bir insansızlık var
ve sen insanını insanların insana muhtaç olduğu kıyamet zamanında kaybettin
bense hayvanca sevmekten dönüyorum, dövünüyorum

yerçekimi kurallarını bozdum
yere düşen seni havada tuttum
bir halterci gibi kaldırdım dünya rekoru kırdım
sense kalbimi kırdın boynuma astın bir madalyon gibi
sonrada ayakta alkışladın aptallığımı
etmedim seni kendime şikayet

göğe bakan avuçlarımdan utanmalısın,
okunan dualardan,
kurşun geçirmez can yeleğin sevgimden

elbet içini dolduran huzurum tükenecek,
o zaman cepten yiyeceksin,
cebindekiler bitince
cebinden çıkacak kağıttaki numaramı arayacaksın
'arama ne olur'
çünkü elimdeki huzur şuan anca bana yeter
'ısrar etme ne olur'
çünkü yeryüzünde sana bu kadar benzeyen beni bitirebilirsin,
işte o zaman neslin tükenebilir

her şeyi zannederek yaşa
o büyülü kokuyu parfümcülerde bulacağını zannet
şehir şehir gez
gittiğin insansız otellerde içimdeki odayı bulacağını zannet

çok şey mi istedim?
bir hayvan kadar anne olabilseydin yeterliydi
sana dokunduğumda senden aldığım elektrikle yanardı lambalar
artık bu şehrin karanlığından,
hastanede ölen bebeklerin vefatından sen sorumlusun

duymuştum
zaman zamanla her şeyi çözerdi
ve bütün çözülenleri ben bağlardım
senide hayata bağlardım
hayat beni sana bağlardı
işte tam o zaman sen bir makas olur
hiç yorulmadan bütün bağlarımı budardın
artık ayrılık bağımdan bir salkım yalnızlığı hak ettin şimdi...