Bağ Bozuk Bülbülse Bitap

BAĞ BOZUK BÜLBÜLSE BİTAP

Dal eğmiş boynunu
Kuş naz eder konmam diye,
Gül açmış avucunu.
Bülbül sitem eder dönmem diye.
Artık uğramıyor sevgililer,
Harap olmuş bu bahçeye.
Neydi eskiden bu belde.
O şen o mutlu günler nerede?
Ya Şimdi:
Bahçe hazan, gönülse harap,
Bülbül güle dargın, gül ise bitap,
Bağ bozuk, bahçeyse harap,
Kurumuş dallar, dökülmüş yaprak.
Ömür hazanı geçmiş, kokuyor toprak.
Ömür kışa girmiş,
Yol bitiyor sanki.
Bu ne fırtına bu ne afat,
Gözler halkalanmış,
Şakak, şakak mor düşmüş.
O kızıl saçlara,
Dalga, dalga kır düşmüş.
Yüzünde hırçın ifadeler.
Alnın çizgi, çizgi kırışmış.
Bu beldede gayri hazan var;
Belli ki kış yaklaşmış...

S. Bektaş
(Çağdaşi