Baderna Şiiri - Ubeyde Yılmaz

Evim bir taverna, içilenler huzursuzluk maltları.
Düşlerim ütopya, yıkım sirayeti yıkar katları.
Çalarken laterna, birikir buruk kalbin legal hapları.
Kaplanır baderna, yırtılmasın diye elimin astarı.

Kesik cesedimin sökük bantları...
Her gece kalkarım belki diye antlarım.
Yorgunum yâr, kendimi sana şartladım.
Gemilerim hep kalkmıştı, zaten benim limanda harplarım.
Ödünümü hâlâ kaptırmadım, sana sarp gözüktü tüm sığlarım.

Melankolimi susturmak için palyaçomu güldürürdüm.
Gülüm düştü, "dünüm" düğümü hep sürüründürürdü.
Güldürmüyorsun; kusturur artık, leblerim düğümlüdür.
Zâtım kral değil zaten her kelamım soytarıya büründürür.

Beni yalnız bırak yalnızlık.
Seninleyken, seyrim sana sürüklenir.
Bunca düzlemde sende kader bulmuşum.
Kalabalıkken şaşar gözüm öfkem sana yüreklenir.