Badem gözlü Şiiri - Eminnur Acar

Tedavülden kalkmış para gibiyim
Bir kenarda oturup kalmışım
Ne arayanım oluyor, ne soranım
Kimsenin işine yaramıyorum

Akranlarım kalmadı, sohbet yapamıyorum
Ne kahve ne çay ikram edemiyorum
İkram yoksa, neden gelsin, dostum, ahbabım
Bazen yemeğimi bile yapamıyorum

Davetler verilirken dolardı evim
Bahçede doyardı, kedim köpeğim
Şimdi tencere tavayı, depoya kaldırdım
Soğuk yemeklerle, midemi üşütüyorum

Bu günlere de çok şükür ederim
Yataktan kalkamazsam çok üzülürüm
Kimi oh, kimi vah der bilirim
Şimdi Kör’üm belki, ölünce badem gözlü olurum.