Bâdem Gözleri Şiiri - Hanifi Kara

BÂDEM GÖZLERİ

Ne de güzel uymuş, o güzel yüze
Rengi zeytin, şekli bâdem gözleri.
Konuştukça; o güzelim ağzından
Tane tane, dökülüyor sözleri.

Elimde değil ki, eliyle oğdu
Attı girdâbına, aşk ile boğdu
Gece karanlıkta, içime doğdu
Andırıyor, dolunayı yüzleri.

Ne söylese; edebiyle, arıyla
Ömrünü geçirmiş, bin bir acıyla
Bedene yansıyan, tavırlarıyla
Hem cinsine, benzemiyor nazları.

Onu zannedersin, başka diyarlı
İnce ruhlu, hem de pek çok duyarlı
Bestesi, güftesi; tamda ayarlı
Rûhumu okşuyor, çalan sazları.

Buna dayanamaz, inan ki her can
Görünce kaynadı, damardaki kan
Birden bire çarptı, ilk gördüğüm an
Özüm ile, örtüşüyor özleri…

14/12/’18
Hanifi KARA